دختری دارم
شبیه خودم
با چشمهایی که
همه دنیایش از پشتش دیده می‌شود
خودم فدای صورت ماهش میشوم
اما کاش
مثل مردها شود
و همیشه از پس هر زمین خوردنی بر خیزد
مهربانی را یادش می دهم
اعتماد را هم اما یادش می دهم
همه دنیایش را با مادرش قسمت کند...
حتی خطاهایش را
آن وقت هیچ وقت تنها نمی ماند...
و آرزو میکنم
بسیار بخشنده تر
بسیار مهربان تر...
از خودم باشد.
